verhuizen kan ook heel plezant zijn!

Vandaag vroeg uit ons bedje omdat we van Hue naar Hoi An gingen verhuizen. Alles liep gesmeerd, enkel de sleutel van onze kamer wou niet meer uit het slot , hij bleef er dan maar op zitten. Lekker ontbijtje gehad, en de prive auto was redelijk op tijd .De chauffeur sprak goed Engels (wat niet vanzelfsprekend is hier) en was heel vriendelijk, we hebben veel bijgeleerd vandaag over Vietnam (en de communisten). Onderweg konden we altijd vragen om even te stoppen, dat deden we wel eens om enkele foto's te nemen of een flesje eucalyptusolie (is voor vanalles goed!) te kopen bij een winkeltje naast de straat waar ze deze olie zelf maken. Net voor de middag een stop bij het strand, John (de chauffeur) stelde voor om te kiezen uit een 'resort' of een vissersdorp om te zwemmen (Lang co beach) en eten... we kozen voor het vissersdorp natuurlijk! Na een frisse cola doken we de zee in, kei plezant, met de grote golven konden we ons wel amuseren. De 'sukkel van de dag award' gaat naar... mezelf omdat mijn zonnebril op sterkte door een extra large golf is meegesleurd. Ik voelde hem vlak daarna nog aan mijn voeten maar toen kwam de volgende golf er al aan en was de bril te ver weg vermoedelijk, want we vonden hem niet meer terug... 2 zonnebrillen op 1 week is echt wel lomp! Gelukkig was dat het enige minpuntje want het eten (Joeri en Maud gingen voor 'fried squid' ofte de gebakken octopus) was heel lekker. We maakten gebruik van de toiletten om ons af te drogen en om te kleden, de auto werd al gekoeld en voorgereden tegen dat we klaar waren. ​

We vertrokken weer en reden over de 'Hai van Quan' ofte de Hai Van pas waar de Top Gear special van Vietnam destijds werd opgenomen (het stuk met de 3 brommerkes). Een heel mooi stuk bergweg langs de kustlijn die volgens den John praktisch enkel nog gebruikt wordt door toeristen, vervoer van dieren en transport van gevaarlijke goederen (benzine enz..) en dit omdat er sinds enkele jaren een kortere en minder gevaarlijke route is via enkele tunnels. Dat van die dieren konden we dan jammer genoeg ook zien (sommige dingen zie je liever niet) We zagen vrachtwagens langs de kant staan bij ca 35 graden volgeladen met varkens die met een tuinslang ter afkoeling natgeregend werden maar er stond er ook een vrachtwagen tussen volgeladen met honden (massa's) en dat is gewoonweg eten... John zei wel dat er in het zuiden geen honden gegeten worden, enkel in het noorden en dan vooral in Hanoi waar we dat al gezien hadden. Er zijn op alle vlakken trouwens grote verschillen tussen noord en zuid zichtbaar... hier naar het zuiden toe is het een stuk gemoedelijker (maar gelijk ook toeristischer), de huizen zijn beter, hoewel vb de vissers ook hier gewoonlijk geen huis hebben (ze leven op hun gammel bootje) dus de 'gewone mens' die geen engels spreekt en niet rechtstreeks aan de toeristen kan verdienen gaat er niet op vooruit. We begrijpen wel waarom iedereen een 'business' opzet zenne of tourgids wil worden, dwz gaan studeren, engels leren (met een beetje geluk naar 't buitenland op stage... maar dan zijn ze weg hoor). 

Onze volgende stop tijdens de rit was boven op de berg, er stonden nog bunkers van tijdens de verscheidene oorlogen (tegen de Fransen, tegen de VS)  en je had er een prachtig uitzicht, zeker vandaag want het was helder weer (gewoonlijk in de namiddag is het daar mistig volgens 'den John') Er werd net een huwelijksfotoshoot gedaan... die mensen gaan wel ne zalige album hebben! We dronken nog een fris colaatje toen we weer eens oververhit van den berg kwamen gestrompeld en we gingen weer op pad. We kronkelden nu aan de andere kant van de berg af met zicht op Da nang richting de 'Marble mountain' waar we ook gelijk naartoe gingen, al was het maar omdat we ons lieten beetnemen door de lift! Je kon dus met de lift naar boven en wij dachten 'oh, dan kunnen we dat nog wel rap doen' Yep... de lift zal zeker en vast geholpen hebben maar nadien waren er nog reuzeveel trappen omhoog te doen hoor, en met Maud op kop, je weet wel dat magere meisje, konden we ook de grot weer in en ze stond plots op 'explore modus' en riep 'hey, hier kan je nog  verder hoor' dus wij erachteraan... klimmen, kruipen in een bocht steil bergop waar we ons groot lijf in model moesten plooien om gedraaid te geraken terwijl Maud en Mila daar zowat semi 'gracieus' doorgeklommen waren ;-) We werden wel beloond met een mooi uitzicht en wij kwamen tenminste uit een hol gekropen terwijl de rest gewoon met de trap kwam! En dan smolten we alweer weg dus kortste weg naar beneden met nog een ijsje en een drankje onderweg. (*vanaf hier Joeri*) Nog enkele marmeren beeldjes gekocht en dan met de auto de laatste rechte lijn in op weg  naar Hoi An. De chauffeur (Den John) liet ons nog een goed eettentje, een goede kleerwinkel (Hoi An staat bekend om zijn 'op maat gemaakte kleding') en een goed restaurant zien alvorens hij ons voor het hotel dropte. Het hotel werd enkele dagen gelden via 'Booking.com' geregeld en het was een 'super deal'  (dus met extra veel korting). Na onze welkomstdrank en de nodige uitleg bracht de hostess ons naar onze kamers. Veel te chic voor onze Lillse standaard maar we lieten het  niet blijken, alsof we niks anders gewend zijn....Het 'rare' is dat deze kamer maar een beetje duurder is dan onze bamboo hut in Ninh Binh. Na een regendouche en propere kleding konden we gaan eten. Aan de receptie nog even gevraagd naar goede restaurants. 3 werden er ons aangeraden dus wij richting nr.3:  restaurant "Mango Mango".  Dat zat propvol (vooral met 'witte') maar we konden voor 3 kwartier later wel reserveren (tegen 20.00h). Dan maar gereserveerd (zijn we niet gewoon in Vietnam en dat had al een belletje moeten doen rinkelen) en dan een stukje verder een drankje gaan nuttigen. Via het overal 'free wifi' voorhanden zijnde internet even ons restaurant gegoogled ( De Mango mango) en toen bleek dat het naar Vietnamese normen toch heel prijzig is/was. Dit wil zeggen dat een hoofdgerecht toch al snel bijna 20 Euro kost. Aangezien dat we deze prijzen hier niet gewend zijn, hebben we dan maar in het restaurant gegeten waar we een drankje aan het nuttigen waren. Maud nam een Spaghetti bolognaise (lekker westers decadent) en Peggy en Mila een "summer chicken rice". Ik nam een Chicken in ginger (gember) en coconut. Alles zeer lekker. Hierna nog een dessert. Crème brulee met passievrucht en ijsgekoelde lychee. Desserten zullen wel iets typisch westers zijn want in de meeste goedkope eettentjes, waar we meestal eten, heb je zelfs geen desserts. De rekening was trouwens wel de hoogste die we tot nu toe voor een avondmaal betaald hebben (33 Euro).  Daarna langs de kitcherige en uiterst lawaaierige avondmarkt, special voor de vele Chinese toeristen (en allen waarschijnlijk voornaam lid van de Chinese communistiche partij) terug naar het hotel waar ik nog de binnenlandse vlucht naar Da Lat van komende donderdag heb geboekt (met veel dank aan iemand in Belgie....) en hierna in een diepe slap gevallen. Morgen gaan we in de binnenstad wandelen. Hier mogen alleen wandelaars en fietsen in dus dat gaat heel hard wennen zijn. Saluukes