Medina

Eindelijk een PC en alles bij de hand... jullie hadden al wel begrepen dat de blog niet goed kwam ter plaatse neem ik aan ;-) met de gsm en enkel tijdens ontbijt en bedtijd wat wifi is het onbegonnen werk. Maar dan doe ik het gewoon nu! En jullie doen of er niks gebeurd is, Nah!

Dus nu.. dag 2! (16/02/2017)

De Medina!! DE reden waarom we in Lille al 3 weken met dat liedje 'Funky cold medina' in ons hoofd zaten en ons meisjes dat nummer nu ook van buiten kennen ;-) Vandaag, de 16de dus, was het zover! Gisteren zagen we al een glimp omdat de taxichauffeur onze bestemming wel kende... niet dus! Maar vandaag kiezen we resoluut de 'petit taxi', dwz 2 taxi's want er mag max. 3 man meerijden en wij zijn met 4. Raf & Annick, ons reisgezelschap arriveert vlak na ons aan de Bab Boujeloud, ze hadden een sportieve chauffeur wellicht want ze waren na ons vertrokken. We werden al direct door een gids aangesproken en vroegen hem even te wachten om te overleggen met R&A die er net aankwamen. Vooraf hadden we de optie van een gids al ff aangehaald en op zich zagen we dat wel zitten maar het 'verdwalen' in de Medina sprak ook wel aan dus de knoop moest rap worden doorgehakt... we besloten uiteindelijk toch om op 't gemakske de gids zijn ding te laten doen en gingen op pad. Al heel rap hadden we begrepen dat we dit heel leuk gingen vinden. Abdilali of in 't kort 'Ali' ging op plaatsen waar we nooit zelf zouden gegaan zijn, gewoon al omdat je geen gesloten deurtjes opent waarachter je kinderen hoort joelen... zo belandden we in een kinderopvang, wat niet meer was dan een kleine ruimte met een hoop jonge kinderen aan bankjes met 1 juf/begeleidster vooraan. Die kerel doet gewoon die deur open en voor we 't weten staan we daar tussen die mannekes en roepen die 'hallo' en wij 'hallo' terug en wat zwaaien en lachen, de durvers kwamen nog ne knuffel geven en dan waren we weer weg! Kei schattig...                                                                                     De klassiekers deden we natuurlijk ook, daarvoor kwam je al in de eerste plaats naar hier en ze zijn ook prachtig om te zien. Maar de verhalen van onze 70 jarige Ali met 40 jaar gids ervaring en de kleine gewone dingen waar je niet zou durven binnengaan maakten het af.​ Zoals de straffe mannen die hier en daar in winkels of op straat hun ambacht beoefenen. Of de bakkerij waar we gingen kijken hoe de oven werd klaargemaakt en de andere bakker die al bezig was met brood bakken en vroeg of we wilden te proeven... ja, dat wilden we wel maar we hebben er wel netjes voor betaald hoor. Bij de bakker laten de mensen trouwens hun eigen brood bakken, dwz dat ze zelf hun deeg maken en het naar de bakker brengen en nadien het gebakken brood gaan halen.​

In de straten is geen verkeer mogelijk wegens te smal, vandaar dat het transport per ezel en/of per stootkar gebeurt. Dat geeft voor ons wel een speciale 'touch' aan het gebeuren want in Lille denk ik (bijna) nooit 'pasoep... ga oepzij Peggy, der komt nen ezel aan' (ik denk altijd in 't Lils he)​                     

​De Moskee is enkel voor moslims toegankelijk maar de deuren en poorten staan open en je mag binnenkijken. Het ziet er mooi uit met die bogen en de plafonds zien er geweldig uit voor zoveel we dat konden zien.

​In de 'tannery' wordt leer gekleurd, je springt gelijk enkele eeuwen terug als je die mannen aan het werk ziet. Het is dubbel dat je daar dan op staat te kijken en zij daar staan te ploeteren... in de stank, in die omstandigheden. Het doet je weer eens beseffen hoeveel geluk we hier hebben natuurlijk want een mens wordt ook maar ergens geboren en moet het er dan maar mee doen uiteindelijk. Om naar de leerlooierij te kijken gingen we door een winkel naar het balkon voor het uitzicht. En natuurlijk hopen die mensen wel dat je iets koopt maar ze laten je wel gerust als je dat niet zou doen. Maar eens je interesse toont zoals 'onze mannen' in de lederwinkel... Raf had wel zin in een vest en Joeri wou wel eens een langere jas passen, dan halen ze alles uit de kast ;-) en kan het feest beginnen! Passen, twijfelen, iets anders en nog en nog en dan oei nee... te duur, nog wat leuteren over de prijs tot iedereen content is en alleman breed grijnzend aan de kassa komt. De mannen gingen met een mooie vest buiten en kregen er nog portemonnees voor de kindjes bij ook... 'everybody happy'

Het eten mocht niet te lang duren, ah nee, te veel tijd bij jassen verdaan ;-) Het werd de locale 'bistro'... ik geloof zelfs niet dat het een naam had. De man op de foto verkocht thee, muntthee in ons geval en Ali kwam van bij de buren met 'kefta' ziet er uit als worstjes en zat tussen zo een typisch rond brood... zonder saus maar wel kruiden die je er zelf op kon doen naar smaak, het was lekker en ging goed vooruit!

We passeerden ook nog een tapijten/plaids winkel, eigenlijk de 2de al maar de vorige was niet ons ding gebleken (hoewel hij heel mooie plafonds had ;-), maar in deze 2de wilden de vrouwen wel eens een rondje spelen met de verkopers en hun koopwaar. Eerst het uitzicht vanop het dak, dan de geschiedenisles over wat ze hebben, hoe en waarvan dat gemaakt wordt enz... de nodige muntthee (Maroccan Scotch)​. We leerden wat Berbers dat we even snel weer vergeten zijn nadien, ik bleef met 2 plaids van kamelen wol (tenminste, dat is wat zij zeggen) in zandkleuren zitten op het einde en kon niet kiezen dus die mochten allebei mee. R&A kozen 1 exemplaar, het design zoals het grote rode op de foto maar in hele andere kleuren dan. Mooi en iedereen tevree :-) Hoe wij dat mee naar huis gaan krijgen is nog een raadsel wel!                                                            

Tegen dat we uit de Medina kwamen gekropen, bijna letterlijk want zo eng was het 'straatje' wel, was het bijna 18 uur. We vonden niet meteen 2 taxi's en toen we er eentje hadden besloot Ali dat hij alleen zou meerijden, en wij even op hem konden wachten en dan zou hij ons wel met zijn eigen auto wegbrengen naar onze riad... prima Ali!! Wat een vertrouwen in ons, hij had nog geen geld gehad...  maar we gingen braafjes wachten hoor en hij kwam 10 min later ook netjes aanrijden en bracht ons waar we moesten zijn. Merci Ali, als ik terugkom ga ik op zoek naar jou !

(Ik ben ongetwijfeld nog van alles vergeten te vermelden want er was zoveel te zien, ik denk aan de mannen die aan het werk waren zoals houtsnijwerk, kalligrafie op steen, fijn werk op koper, wevers, beenhouwers waar de katten bedelen enz enz... er was gewoon te veel vandaag)

Veel fut hadden we niet meer achteraf. Nadat we alles naar de kamer hadden gebracht en ons klaar gestoomd hadden voor het 'diner' lieten we ons inspireren door trip advisor voor de keuze van het restaurant. De nr 1 zat wat ver weg dus werd het nummer 2 of 3 maar eigenlijk viel het wat tegen. Nadien nog een fruitsalade op weg naar de riad en we waren weer blij om een badje/bedje te zien.

pff... vermoeiend hoor