Grotten en vleermuis

Geschreven door Maud:
Vandaag onze tweede dag in Nnh Bing voltooid, en wat een dag was het! Eerst moest Joeri nog vrijwilligers vinden om de brommers mee te gaan halen (het zijn er twee), waarna uiteindelijk Peggy schoorvoetend meeging. Met zn drieen op de brommer naar het dorp gebracht, en dan met de de twee pufferkes terug naar het hotel! Ondertussen waren ik en Mila nog wat aan het relaxen in de hangmatten, om te bekomen van wat ongetwijfeld de SLECHTSTE bedden ooit waren. ze hadden evengoed een matje op de grond kunnen leggen,en zelfs dat zou zachter zijn...
Dan natuurlijk eerst nog ontbijten (de belangrijkste maaltijd van de dag he mensen!), om vervolgens ons te gaan klaarmaken (aka insmeren van top tot teen) voor de dag.

We hadden eerder al gezien dat we een grot voor de deur van onze villa hadden, en ik en mama besloten dan maar om deze te verkennen. Avonturiers als we zijn, bewapend met onze teenslippers en GSM-zaklampen, waren natuurlijk volledig voorbereid op de onverwachts grote grot! Ik voorop, mama kort achter mij, en papa die terugkeerde om Mila te gaan halen. Ik met mn zaklampje de grot dieper en dieper in, en toen ik dacht dat de grot eindigde, bleek er toch nog een scherpe bocht te zijn! Ik natuurlijk eventjes het hoekje om gluren (je weet maar nooit), en BAM! daar vloog voor mijn neus een vleermuis weg, en verschieten! Peggy natuurlijk, zoals een goede moeder, mij aan het uitlachen, en ik, zwaar getraumatiseerd, verder de grot in. Prachtige weerspiegelingen in de waterdruppeltjes op het plafond, precies goud! 
Nadien zijn we maar stilletjes vertrokken met de brommers, op weg naar Trang An, waar we met de bootjes gingen varen. Het belang van een helm werd toch weeral bewezen voor mij toen ik met mijn hoofd keihard tegen de poort van het hotel botste terwijl ik de voetsteuntjes van de brommer naar beneden wou doen. Altijd een helm dragen mensen, of de blog van vandaag zou wat saaier geweest zijn...
Eenmaal aangkeomen (amai wat deed die wind op de brommer goed!) op ons gemakje naar de bootjes, nog wat water drinken, en vertrekken. Achteraf gezien hadden we beter ook iets gegeten. Drie uur op een bootje met zn 5 (bestuurster inbegrepen) met prachtige uitzichten op de Bergen, en het water, grotten, en tempels. Ook een aantal keren gestopt om de tempels van wat dichterbij te bekijken, waarbij we al gauw het leven niet meer zagen zitten na al de trappen die we moesten doen! Na de eerste twee pagodes stonden we te trillen op onze benen.

Drie uur en heel wat zweetdruppeltjes later terug aangekomen waar we vertrokken waren, en terug naar onze brommers met hongerige buiken en een missie. Onze missie om tickets te boeken op het station van Ninh Bing verliep niet vlotjes, en al gauw waren we hopeloos verdwaald! Nadat een vriendelijke local ons op zijn brommer begeleidde naar het station, moeste we toch nog wachten op Joeri die nog cash moest hebben. Hij natuurlijk prompt terug verdwaald en wij maar wachten en wachten op hem samen met een vriendelijk meisje dat bij ons bleef. Ze bood ons zelfs wat gratis thee aan in haar restaurant aan de overkant van de straat. Nadat Joeri zijn weg veilig en wel, EN MET CASH, had teruggevonden, probeerden we onze tickets te boeken voor de nachttrein... Wat natuurlijk niet ging omdat we niet samen konden liggen en ik en Mila kunnen hier niet alleen gelaten worden met al die lonkende Vietnamezen. Maar hier kwam de vriendelijke dame toch weer van pas! Ze vertelde ons dat goede bussen met grote, ruime zetels verhuurde, en omdat ze al zo vriendelijk tegen ons was geweest, zijn we ermee ingestemd, en meegegaan naar haar terrasje waar we de aangeboden gratis thee hebben gekregen, en onze busreis hebben geregeld.

Nadat dat geregeld was, gingen we snel terug naar het hotel met grote honger en zweterige koppen (natruurlijk niet zonder nog een keer verkeerd te rijden). Snel gasse, en even meegeholpen met de Engelse les van de kindjes, en dan gegeten en cocktailtjes gedronken, waarbij we het 'Happy Water" die de gastheer ons aanbood eens probeerden samen met vier vriendelijke Nederlanders van de naburige tafel. Spoiler Alert: dat was dus rijstwijn, en dat is straffe kost hoor! Achteraf zat de sfeer er natuurlijk wel in :-)

Wederom dus een goede dag, en deze keer volledig verteld door mijn geweldige zelf ;-) omdat mama het niet meer zag zitten. Geen wonder natuurlijk, het was een vermoeiende en warme dag voor iedereen