Lamstralen in Mui Ne

Hehe... de vakantie is begonnen! We deden helemaal niks, nada, noppes! Jammer dat het ontbijt 'maar' tot 10u is... anders zouden sommigen gewoon blijven liggen in het reuzenbed ;-) Na het ontbijt (waarvoor we nog netjes op tijd waren) slenterden we terug naar 'de villa' om de zwemtenuekes aan te doen (*onthouden: dat kan vlotter door dat gelijk al aan te doen) en weer terug om de strandbedden en zee even uit te testen... we gaan enkel met de voeten in zee want het water is een beetje raar vinden we (niet van dat mooi helder blauw zoals bij Hoi An) We vinden het al rap ook veel te warm en passen niet met zijn vieren onder de parasol dus doen we de grote verhuis... en ploffen ons op de bedjes bij het zwembad! Die staan lekker in de schaduw en het water daar is wel kristalhelder (een tikje kouder had gemogen om af te koelen maar het lukt nog net)

​Eens we dat weer beu waren, gingen de meisjes een siesta houden (Mila is nu wat ziekjes zoals Joeri eerder maar hij wordt weer beter intussen) Wij gaan op 't strand naar links een wandelingske doen (gisteren deden we rechts al) We hadden een doel, zo'n 500 meter verder stond een luifel en tot daar ergens zouden we gaan. De luifel bleek bij nader inzien een 'restaurant' te zijn... waar men geen Engels kon en men krab zat te eten... Joeri lust dat wel maar leg maar eens uit dat je eentje wilt proeven, en niet een berg krab wilt zoals zij dat aan het doen waren. Dus in gebarentaal maken we alvast duidelijk dat we wat willen drinken, er wordt door de locals (5pers) druk over- en weer gepraat, als bij een spelletje... en de dame van het kraam laat een flesje ijsthee ofzoiets zien. Dan wij van.. 'jaja, da's goed' want daar stond geen frigo of zo he, enkel een isomo bak met wat water en thee. De enige man in het gezelschap, zat wat apart aan een tafeltje en maakte plaats voor ons en begon de madam wat te commanderen (t' was een Koppel bleek nadien) en deed teken dat we mochten gaan zitten. Hij ging zich wat bemoeien met de drank en kwam aanzetten met 2 kroezen, gevuld met ijs en bruine drank? Wij vroegen ons luidop af wat het was, geen kat dat het begrijpt... maar na een slokje bleek het de beste ijskoffie te zijn dat ik hier al gedronken heb!! Morgen gaan we terug en wil ik zien hoe ze dat deden want Joeri zei me dat het een siroopachtig goedje was dat ze op dat ijs deden (misschien kan ik dat hier wel kopen dan) Uiteindelijk is mijn ventje toch maar in zijn beste Vietnamees een krab gaan bestellen, althans, dat was de bedoeling... we denken dat ze de '1' als 1 kg begrepen hadden en dat konden we nog nipt vermijden. Dan heeft Joeri haar mandje zelf maar wat leeggekapt tot er nog 3 stuks inzaten, deze lagen enkele minuten later op zijn bordje... we zaten er een eeuwigheid aan te prutsen om ze te verorberen. De 3 andere madammen hadden op die tijd een hele stapel naar binnen gewerkt en waren vertrokken. Met ons nog als enige 'gasten' gingen dat Koppel zelf ook eten... krab natuurlijk want iets anders was er niet en ze zetten zich naast ons... ook zij waren nog VOOR ons klaar! Voor sommige dingen heb je wel degelijk veel ervaring nodig hoor, ook voor de drank die Joeri van de man eens moest proeven (het leek op thee maar bleek straf spul)
Het gaf ons de tijd om een babbelke te doen met mensen van hier... Ik denk dat ze benieuwd was of wij een koppel waren dus ik wijs naar mijn trouwring en naar Joeri en schrijf '25' in het zand. Zij lachen en van 'aaaah', waarop ze op haar beurt '5000' in het zand schrijft... en wij krabben eens op onze kop waar waarschijnlijk een ?? boven te zien is. Ze veegt het weg en schrijft dan 65... IK DENK dat ze daarmee haar leeftijd bedoelde dus ik wijs naar Joeri en schrijf '46' op. Zij weer lachen en 'aaaah' alsof ze het doorhebben en dan weer wijzen van Joeri naar mij... dus IK DENK dat ze nu denken dat IK 25 ben en dat WIJ 46 jaar samen zijn :-)

​Op onze terugweg naar de Full Moon komen we nog een vader met 2 zonen tegen (denken we), ze waren rare beestjes aan het vangen, het leek wat op grote garnalen maar dat was het niet. In onze beste gebarentaal (daar gaan we weer) komen we te weten dat het om op te eten was. We gaan er niet verder op in, meer hoeven we ook niet te weten he.

En zo kwam het mooi uit dat we tegen happy hour weer 'thuis' waren. Nog rap even douchen, de meisje waren al klaar en we konden de avond weer met volle maan en een lekkere Mojito inzetten...

​We namen nog een ijsje tot afsluiter van een dag niks doen (behalve dan 500 meter naar links en een hoop misverstanden de wereld insturen) en waggelden weer naar onze coole kamer...